„Cześć czy ktoś miał wesele w Pałacyku Otrębusy lub w Perle Leśniej? Jak oceniacie jedzenie? (Degustację zaproponowano dopiero po ppdpisaniu umowy, co jest pewnym ryzykiem). Zaproponowano nam aby obiad…”

i już po kilkunastu minutach często setki wpisów tych, którzy często nawet nie czytając treści ogłoszenia z automatu dokonują wpisu proponując swoje usługi.

Przypomina to niestety przysłowiowy „wyścig szczurów”, gdzie trudno znaleźć odpowiedź, co powoduje, że taki kanał poszukiwań jest wdrażany przez przyszłe pary młode.
Nie sposób przecież przejrzeć a tym bardziej zapoznać się ze wszystkimi wpisami, szukanie igły w stogu siana, bazowanie na przypadku, tworzenie sztucznego ruchu na danej grupie, której celem na pewno nie jest ułatwienia dostępności do usługodawców.

Ślub marzeń, wyczekany czas, emocje i własne pomysły, często niestety już nawet nie własne, zaczytane z relacji innych. Sztuczne napędzanie śniegowej kuli tego, co jeszcze może stanowić o atrakcyjności tego dnia. Zamiast pięknego dnia rozpoczyna się batalia o festiwal fajerwerków dla gości, im więcej tym lepiej?

Obserwuje to z perspektywy wieloletnich zmian na tym rynku, zmian organizacji, tego co jest ważne, co istotne, zmian w kierunku często tym, który nie uwzględnia prawdziwych emocji, kierunku, gdzie ważniejsze jest to, jak i czym zająć gości niż skupienie na prawdziwym przezywaniu wspólnych chwil w gronie najbliższych.

Dzień ślubu, dzień radosnego spotkania z zaproszonymi gośćmi, ten dzień nie musi i nie powinien być czasem wyścigu w ilości organizowanych atrakcji, ilości fajerwerków, którymi można zabawić innych.

Ten dzień powinien pozwolić na prawdziwe przeżycie radośnie tych chwil, przeżycie radośnie tego czasu z zaproszonymi osobami, dzień, kiedy wspólny czas powinien być wystarczającym motywatorem do eksplozji radości.

Często w tym wirze czytanych na FB pomysłów, kolejnych nowych atrakcji, często zapomnianym staje się fakt tego co naprawdę ważne a co powinno stanowić o sposobi na udany czas weselnego spotkania z najbliższymi i przyjaciółmi. Tak niewiele trzeba, by było po prostu szczerze, przez to radośnie, naturalnie i z eksplozją prawdziwych i nie udawanych emocji.

Bycie szczerym, bycie sobą, często okazuje się być najtrudniejsze. Jakie pierwszy taniec, jaki układ szczególnie, że nie lubimy tańczyć – więc skoro to, nie ma potrzeby by taki pierwszy taniec miał miejsce!

Oczepiny, nie chcemy, nie lubimy tych wszystkich zabaw oczepinowych – nie musi ich być!

Często zwykłe prozaiczne kwestie powodują, że ten wymarzony dzień staje się pokazem kompromisów dla innych, nie jest dniem dla Was nowożeńcy, bo myśląc o wszystkim innym zapominacie o sobie.

Dzień ślubu to Wasz dzień. Dzień gdzie sami wiecie co chcieli byście by miało miejsce, często jednak boicie się być sobą. Pozwalacie na tworzenie dnia wg planu innych osób, tego co narzuciła Wam sala, zespół. Nawet przy etapie wstępnych przygotowań często stajecie się aktorami tego dnia, gdzie operator wideo czy nawet fotograf ustawia Was pod te stylizowane scenki, nie są one w żaden sposób prawdziwe, ale to jest łatwiejsze. Nie wiadomo kiedy stajecie się niewolnikami swojego  wymarzonego dnia. Stajecie się aktorami a nie tymi, którzy ten dzień przezywając prawdziwie będą jego autentycznymi bohaterami.

Warto być sobą. Warto marzyć i wdrażać swoje marzenia. Warto zastanowić się co jest dla Was ważne, co byście chcieli by miało miejsce, warto przeżyć ten dzień od początku do końca.

Zamiast przeszukiwać grupy na FB w kwestii pomysłów spiszcie na liście swoje potrzeby, oczekiwania, marzenia. Zapiszcie to co Wam się podoba, czego nie lubicie, rozmawiajcie o tym co może stanowić o Was tego dnia, co będzie Was utożsamiało,  co będzie Waszym marzeniem, Waszym dniem.

Jeśli będziecie sobą, będziecie autentyczni w tym co tworzycie, ten dzień będzie niezapomnianym!

Jako fotograf nie tworzę sztucznej rzeczywistości, nie ustawiam i nie prowokuję do stylizowanych ujęć czy sytuacji, szukam prawdziwych momentów, szukam szczerości i autentyczności wierząc, że to ma sens na kolejne lata Waszych wspomnień, które zapisując fotograficznie opowiadam na zdjęciach.